Rundka po robocie

Czwartek, 31 sierpnia 2017 · dodano: 31.08.2017 | Komentarze 0

Pokaż trasę GPS

Do Trzemeszna z Kubą

Środa, 30 sierpnia 2017 · dodano: 31.08.2017 | Komentarze 0

Pokaż trasę GPS

Wieczorny tlenik

Poniedziałek, 28 sierpnia 2017 · dodano: 29.08.2017 | Komentarze 0

Pokaż trasę GPS

Dwie terenowe pętelki

Sobota, 26 sierpnia 2017 · dodano: 27.08.2017 | Komentarze 3

Wielki powrót na terenową pętle Micora- ostatni raz jechałem tędy 3 tygodnie temu czyli dawno. Po niedawnej nawałnicy na szczęście żaden fragment rundy nie ucierpiał i cała jest w pełni przejezdna ;).

Pokaż trasę GPS

Po okolicy z Kubolskym

Piątek, 25 sierpnia 2017 · dodano: 27.08.2017 | Komentarze 0

Pokaż trasę GPS

Zakręcony czwartek

Czwartek, 24 sierpnia 2017 · dodano: 27.08.2017 | Komentarze 0

Dziś miałem sporo zawirowań z jazdą. Pierwotnie o 18 miał ruszyć rajd rowerowy współorganizowany przez znajomych z Teamu Sanoka- podjechałem na miejsce zbiórki i zastałem pustkę. Poczekałem jeszcze chwilę- przy okazji pisząc do znajomych co jest grane. W sumie stwierdziłem, że nie bardzo jest sens czekać więc ruszyłem przed siebie i w drodze na Pyszczyn dostałem odpowiedź, że ekipa jest w okolicach Lubochni. No to szybka nawrotka i ekstra tempo w tamtejsze rejony- skrótami poszło ekspresowo. Przed Lubochnią dogoniłem grupę, która zmierzała już w kierunku Gniezna. Potowarzyszyłem, po drodze miło pogawędziliśmy no i na koniec objechaliśmy jeszcze skrawek miasta. Sporo poplątania dzisiaj ale koniec końców było spoko ;).

Pokaż trasę GPS

Pobiedziska MTB Maraton

Niedziela, 20 sierpnia 2017 · dodano: 21.08.2017 | Komentarze 4

Po ponad miesiącu przerwy od gogolowych zawodów w końcu przyszło udać się na kolejny start- a miejscówką zawodów były Pobiedziska, więc trasa przebiegała po częściowo znanych rewirach. Start mieliśmy dość nietypowy bo puszczali grupki 15 osób w odstępach 15- sekundowych (prawie jak na jakichś eliminatorach XC ). Powodowało to spore zamieszanie- niektórzy przepychali się na starty jak ogłupieni emeryci na promocji w Lidlu prawie tratując innych. Oczywiście gdy przyszła moja kolej to gustownie podjechałem na miejsce startu. Odliczanie minęło bardzo szybko i od razu poszedł ogień po asfalcie- tak grubo ponad 30 km/h. I ze zdziwieniem stwierdzam, że cisnę jako pierwszy ze swojej grupy- dziwne uczucie wieźć na kole 15 chłopa :D. Dopiero przy końcu asfaltu nieco zwolniłem i ze dwóch wyszło na czoło. Po skręcie w teren od razu zrobiło się przyjemniej i nastąpiła weryfikacja technicznych umiejętności wiary. Na dzień dobry mieliśmy do pokonania słynny OS Wazy, który okazał się mega spoko odcinkiem i na nim z całej grupy ostało się na oko 6-7 osób. Dalej szło mocne kręcenie po nieznanych drogach, aż do Nowej Górki- tutaj już wpadliśmy na znany i lubiany wąwozik oraz podjazd do Kociej- elementy kostrzyńskiego maratonu. Na podjeździe od razu poczułem, że nie wchodzi on tak jakbym chciał więc machnąłem go na wyjątkowo lekkim przełożeniu. Na szczycie dostrzegam kibicujących: Marka, Kamila i Sebę- no to power w girę wrócił i ponowne podkręcanie tempa zaliczyłem. W Kociałkowej mieliśmy bardzo długą prostą, na której zgodnie dawaliśmy zmiany- ledwo 3-4 osoby były chętne, ale zawsze to co, dało się odpocząć na kole ;). Dalsze kilometry to jazda po ścieżkach PK Promno- tu uruchomiłem swoje terenowe szaleństwa i pourywałem nieco nasz pociąg w takim stopniu, że na odcinku od Brzostka do wyjazdu przy Orlenie tempo wytrzymały 4 osoby :). Po asfalcie znowu odpaliłem turbo, na terenowym dojeździe do rozjazdu również- tak, że przeskakiwałem korzenie. Opis drugiej pętelki dam minimalny: 90% ciśnięcia jako lokomotywa i 10% wiezienia się na kole dla odpoczynku. Stopniowo pociąg zmniejszał się, a dwóch nawet nam uciekło. Standardowo miałem kupę zabawy na promieńskich ścieżkach i sporo zyskiwałem na podjazdach i zjazdach (okolica opanowana więc było wiadomo gdzie można sobie pozwolić jechać na granicy). Na przedostatnim asfalcie daleko przed sobą ujrzałem wspomnianych dwóch uciekinierów. Długo nie zastanawiając się narzuciłem ostre tempo by ich dogonić. Po wjeździe na ostatni dwukilometrowy odcinek szosy prowadzący do mety zostałem sam i zacząłem rozpędzać GieTka tak pod 40 km/h i udało się do nich zbliżyć. Na ostatniej prostej zauważyłem, że został tylko jeden i jest szansa go łyknąć więc zakręciłem jeszcze szybciej- tak, że wjazd na metę zrobiłem na granicy sporego ryzyka i mijając gościa na centymetry. Aż sam Kurek stwierdził, że było niebezpiecznie- to fakt, ale wyprzedziłem i adrenalina na koniec się podniosła ;). 
Trasa szybka, płaska i łatwa- widać na niej, że wypad w góry zrobił swoje. A na pozytywne zakończenie dnia w tomboli ponownie miałem szczęście i wylosowałem kamerkę GoPro Hero Session- po wypłacie będzie zakup karty, mocowania na klatkę i będę testować co to maleństwo potrafi.

Wynik:
70/ 127 Open
16/ 24 M2

Pokaż trasę GPS

Zderzenie z płaskimi realiami WLKP

Czwartek, 17 sierpnia 2017 · dodano: 18.08.2017 | Komentarze 4

Po górskich tripach czas powrócić do jazdy po swoich rewirach. Cholera, jak tutaj jest płasko! I jak tu teraz żyć gdy głowa i noga łaknie solidnych podjazdów? :)

Pokaż trasę GPS

Śnieżnik i Czarna Góra+ sprzętowe przygody

Poniedziałek, 14 sierpnia 2017 · dodano: 15.08.2017 | Komentarze 6

Na dzisiejszy górski wypad miałem założone dwa główne cele- wjazd na Śnieżnik oraz Czarną Górę z wieżą widokową na jej szczycie. Poprzedniego wieczoru wyrysowałem orientacyjny przebieg trasy i wgrałem na telefon. Start z kwatery i dojazd do samej granicy przez Kamienicę początkowo szedł po spoko asfalcie, później po szerokim szuterku, by na granicy odbić w  na zielony szlak. Jak się okazało (ponownie zresztą) szlak okazał się pieszym, więc było sporo prowadzenia roweru. W Wielkopolsce pewnie takie wypychy bym ostro przeklinał, lecz w górach wcale mi nie przeszkadzały ;). Po solidnym wypychy pod górę odbiłem na czerwony szlak po czeskiej, który poprowadził mnie do samego Śnieżnika. Po drodze oczywiście miałem nieziemskie widoki okolicznych gór jak i miasteczek w dole. Na samym szlaku w pewnym momencie pojawił się znak z informacją, że jest on przeznaczony jedynie dla pieszych i rowerem nie wolno jechać. Ale co by tam Micor się przejmował! Wsiadłem i twardo cisnąłem pod górę póki mogłem. A sama jazda przebiegała w większości po kamulcach, czasami nawet sporych- takie naturalne rockgardeny- i dawałem radę ;). Im bliżej Śnieżnika, tym więcej turystów no i szlak stał się nie do przejechania- zbyt wiele dużych kamieni i ponownie przyszło prowadzić rower na sam szczyt. Wyglądało to tak: idę, zaczyna się robić trochę bardziej płasko a po chwili zaczyna się kolejna ścianka ;). Najbardziej stromo było tuż przed końcem ale było warto dla turbo widoków z góry. A na samym szczycie wiary tyle, co w Skoju na alejkach- tłum nie dla mnie, więc porobiłem kilka fotek i ruszyłem w drogę do schroniska. Tu miałem pół na pół jazdy i sprowadzania. Po niektórych fragmentach dało się zjechać przy zachowaniu ostrożności i wychyleniu do tyłu, no i spoko było widzieć odwracające się głowy pieszych na mój widok. Obstawiam, że zastanawiali się co za wariat zjeżdża po takim terenie :D. Przyznaję, momentami to było szaleństwo ;). W samym schronisku przyszło mi odstać swoje w długiej kolejce (30 min) by kupić czeskie piwo- okazji do wypicia w takim miejscu nie wypadało przepuścić. Ze schroniska to super jazda czerwonym szlakiem w kierunku Czarnej Góry- było trochę asfaltu, jak i jazda w górę po sekcjach z korzeniami- kto myśli, że na małym kole się nie da to by się zdziwił- sam byłem miejscami w szoku, że jeszcze jadę ;). Na którymś z kolei asfaltowym podjeździe z korby dobiegł nieciekawy dźwięk- rzut oka i okazało się, że lewa miska suportu się wykręciła- jakim cudem to nie mam pojęcia. Podkręciłem śruby imbusowe i ruszyłem dalej. W tym momencie dogoniła mnie para bikerów z Wrocławia i tak razem gawędząc dojechaliśmy do Czarnej Góry. Lecz na samą wieżę widokową dotarłem samotnie. Ponownie trzeba było prowadzić po kamieniach i to ich zniechęciło. Na szczęście droga na górę zajęła tylko parę minut :). Na górze fotki, sprowadzanie kamulcami i zjazd czerwonym na przełęcz Puchaczówka. Następnie pod górę i zjazd prawie do samych Kątów Bystrzyckich, przedzieranie się po jakichś łąkach, szutrach i ostatecznie wyjazd w Stroniu. Tu ciąg dalszy sprzętowych przygód- poszła dętka, na szczęście miałem nową w zapasie i wymiana sprawnie poszła. Później udałem się na uzupełnienie kalorii w postaci pizzy z szynką i ananasem- po takich atrakcjach smakowała wyśmienicie. Ze Stronia to prosta jazda do bazy przez Starą Morawę. Po dokładniejszym zbadaniu korby okazało się, że plastikowa śruba lewego ramienia zakończyła żywot przez poluzowany suport. 
To były ekstra dni w górach- zaliczone mnóstwo przewyższeń, zjeżdżone wszystkie miejsca, jakie chciałem odwiedzić, trening techniki zaliczony. W sumie po tych jazdach myślę, że nie jest tak źle z moją techniką na zjazdach i podjazdach jak myślałem ;).

Pokaż trasę GPS

























A po trzech górskich tripach regeneracja w strumyku tuż przy kwaterze ;)

Konkretne górskie pomykanie

Niedziela, 13 sierpnia 2017 · dodano: 14.08.2017 | Komentarze 3

Na drugi dzień pobytu miałem sprecyzowany cel jeszcze przed wyjazdem z Gniezna. Niedzielę postanowiłem przeznaczyć na odwiedziny Czech by choć trochę "liznąć" Rychlebskich Stezek. Na wyjazd przygotowałem się 100% lepiej niż wczoraj- pobrałem mapę, pobrałem ślad trasy bo bez tego bym chyba nigdzie nie dojechał ;). 
Początek to ok. 1,5 km asfaltowego dojazdu i skręt w lewo na szuterek. A po skręcie czekał na mnie długi podjazd Suchą Drogą i Czarnobielskim Duktem do Bielic by dotrzeć do granicy Polsko- Czeskiej. A wzdłuż granicy to jazda niezłym singielkiem. Było na nim chyba wszystko- kamienne sekcje, korzenie, żwirek, jakieś mokradła na szczycie, lasy, łąki, Polacy, Czesi ;D. Taki przekrój warunków, że jeszcze nigdy nie zaliczyłem tylu na jednej jeździe ;). Po drodze mijam kilka szczytów i wspinam się na ok. 1000 m.n.p.m- było kilka wypychów jak i sprowadzań, generalnie szlak nie należy do najłatwiejszych dla bikerów- zresztą to szlak pieszy więc nie ma się co dziwić. Z granicznego singla czeka mnie skręt w lewo przy swego rodzaju miejscu postojowym dla turystów- odtąd droga stała się łatwiejsza do jazdy- trawiaste szlaki niczym w Wielkopolsce i przyjemne czeskie szutry. No i oczywiście więcej szczytów m.in. Studeny- 1042 m.n.p.m i Lvi Hora- 1040 m.n.p.m. Po tym zjazd do jakiejś czeskiej wioski, przecięcie bardziej głównej asfaltowej drogi, kolejna wspinacza, spoko górskie zawijasy i moim oczom ukazał się drogowskaz na Rychlebske Stezky- celu tripu. Oczywiście żeby nie było za łatwo to znowu trochę wspinaczki wleciało. Jadę i jadę i zupełnie znikąd pojawił się początek trasy Superflow. Przy wjeździe na nią uciąłem krótką pogawędkę z dwójką rodaków i myk na szlak. I śmiało mogę stwierdzić, że to absolutnie najlepsza miejscówka, po jakiej w życiu jechałem. Superflow jest idealnie przemyślany i zbudowany, przejezdny dla chyba każdego kto ma choć odrobinę techniki. Jazda tędy dostarcza niesamowitych emocji, radości i szerokiego banana na twarzy. Wszystkie proste, bandy na zakrętach, małe hopki, no ogólnie całość jest cudowna. Na dobrą sprawę prawie wcale nie potrzeba kręcić korbami a i tak nabiera się odpowiedniej szybkości by dosłownie płynąć po trasie. Jestem pod wielkim wrażeniem tego singla, nazwa dokładnie opisuje stan ducha podczas zjazdu- rzeczywiście nabiera się tam "superflow" ;). Chyba będzie to mi się po nocach śniło mimo, że nie zaliczyłem wszystkich jego sekcji bo przegapiłem wjazd na jednym z szybkich asfaltów i wyjechałem w miejscowości Nova Cervena Voda. Stąd wynalazłem terenowy skrót do samej bazy Stezek. A tam bikerów sporo no i na wjeździe wielki baner a na nim logo GT- miło wiedzieć, że mój rower ma coś wspólnego z tak super miejscówką :D. W samej bazie pojeździłem trochę na pumptracku i tu wyszło, że techniki na to najlepszej nie mam. Nic to, jest nad czym pracować. Po tym z racji nieco późnej godziny- 17- i perspektywy 40 km powrotu do Bolesławowa odbiłem w kierunku granicy. Kolejnymi spoko trasami dojechałem do miasta Vapenna, gdzie złapała mnie lekka mżawka- na szczęście trwała krótko i mogłem kręcić bez problemu. Z Vapennej jechałem po asfalcie wzdłuż Stribrnego Potoku, by po dobrych kilku keamach skręcić na niebieski szlak prowadzący do granicy. W zasadzie to był kolejny długi wypych i stwierdzam, że wytyczył go ktoś, kto nienawidzi turystów- było to najtrudniejsze podejście tripu, lecz była to jedyna droga do granicy. Po powrocie do Polski pół na pół zawijasami i asfaltem dojechałem do Bielic a dalej to powrót tą samą drogą, którą jechałem w pierwszą stronę. Na Suchej Drodze to miałem super przyjemny zjeździk- rower sam przyspieszał do prawie 60 km/h- spoko wrażenie ;). Po powrocie na kwaterę stwierdziłem, że jak na taki kilometraż i przewyższenie nie byłem jakoś szczególnie zmęczony.

Pokaż trasę GPS